Obecnie coraz więcej branż przedsiębiorstw i instytucji publicznych posiada własne laboratoria. W tych laboratoriach codziennie przeprowadzane są różnorodne eksperymentalne badania. Można sobie wyobrazić, że każdy eksperyment nieuchronnie i nieuchronnie doprowadzi do powstania różnych ilości i rodzajów substancji testowych pozostałych przytwierdzonych do wyrobów szklanych. Dlatego czyszczenie pozostałości po eksperymentach stało się nieuniknioną częścią codziennej pracy laboratorium.

Rozumie się, że aby rozwiązać eksperymentalne pozostałości zanieczyszczeń w wyrobach szklanych, większość laboratoriów musi zainwestować wiele myśli, siły roboczej i zasobów materialnych, ale wyniki często nie są zadowalające. Jak zatem czyszczenie pozostałości eksperymentalnych w naczyniach szklanych może być bezpieczne i skuteczne? W rzeczywistości, jeśli uda nam się opracować następujące środki ostrożności i odpowiednio się z nimi obchodzić, problem ten zostanie w naturalny sposób rozwiązany.

Po pierwsze: Jakie pozostałości zwykle pozostają w szkle laboratoryjnym?

Podczas eksperymentu zwykle powstają trzy odpady, a mianowicie gaz odlotowy, odpady ciekłe i odpady stałe. Oznacza to, że są to pozostałości substancji zanieczyszczających, które nie mają wartości eksperymentalnej. W przypadku wyrobów szklanych najczęstszymi pozostałościami są kurz, płyny czyszczące, substancje rozpuszczalne w wodzie i substancje nierozpuszczalne.

Wśród nich rozpuszczalne pozostałości obejmują wolne zasady, barwniki, wskaźniki, Na2SO4, NaHSO4 w postaci stałej, ślady jodu i inne pozostałości organiczne; substancje nierozpuszczalne obejmują wazelinę, żywicę fenolową, fenol, tłuszcz, maść, białko, plamy krwi, pożywkę do hodowli komórkowej, pozostałości po fermentacji, DNA i RNA, błonnik, tlenek metalu, węglan wapnia, siarczek, sól srebra, syntetyczny detergent i inne zanieczyszczenia. Substancje te często przylegają do ścianek szkła laboratoryjnego, takiego jak probówki, biurety, kolby miarowe i pipety.

Nietrudno stwierdzić, że najważniejsze cechy pozostałości szkła użytego w eksperymencie można podsumować w następujący sposób: 1. Istnieje wiele rodzajów; 2. Stopień zanieczyszczenia jest inny; 3. Kształt jest złożony; 4. Jest toksyczny, żrący, wybuchowy, zakaźny i stwarza inne zagrożenia.

Po drugie: Jakie są niekorzystne skutki pozostałości eksperymentalnych?

Czynniki niekorzystne 1: eksperyment się nie powiódł. Po pierwsze, to, czy przetwarzanie przed eksperymentem spełnia standardy, będzie miało bezpośredni wpływ na dokładność wyników eksperymentu. Obecnie projekty eksperymentalne mają coraz bardziej rygorystyczne wymagania dotyczące dokładności, identyfikowalności i weryfikacji wyników eksperymentów. Dlatego obecność pozostałości nieuchronnie spowoduje czynniki zakłócające wyniki eksperymentów, a zatem nie będzie w stanie skutecznie osiągnąć celu, jakim jest wykrywanie eksperymentalne.

Czynniki niekorzystne 2: pozostałości eksperymentalne niosą ze sobą wiele znaczących lub potencjalnych zagrożeń dla organizmu ludzkiego. W szczególności niektóre testowane leki mają właściwości chemiczne, takie jak toksyczność i lotność, a odrobina nieostrożności może bezpośrednio lub pośrednio zaszkodzić zdrowiu fizycznemu i psychicznemu osób kontaktowych. Szczególnie na etapach czyszczenia instrumentów szklanych sytuacja ta nie jest rzadkością.

Niekorzystny efekt 3: Co więcej, jeśli pozostałości doświadczalnych nie mogą zostać właściwie i dokładnie przetworzone, poważnie zanieczyszczą środowisko doświadczalne, przekształcając źródła powietrza i wody w nieodwracalne skutki. Jeśli większość laboratoriów chce rozwiązać ten problem, nieuniknione jest, że będzie to czasochłonne, pracochłonne i kosztowne… i zasadniczo stało się to ukrytym problemem w zarządzaniu i działaniu laboratorium.

Po trzecie: Jakie są metody postępowania z pozostałościami po eksperymentach ze szkła?

Jeśli chodzi o pozostałości szkła laboratoryjnego, w branży stosuje się głównie trzy metody: mycie ręczne, czyszczenie ultradźwiękowe i automatyczne czyszczenie maszynowe do mycia naczyń szklanych, aby osiągnąć cel czyszczenia. Charakterystyka trzech metod jest następująca:

Metoda 1: Mycie ręczne

Czyszczenie ręczne jest główną metodą mycia i płukania bieżącą wodą. (Czasami konieczne jest użycie wstępnie skonfigurowanych pędzli do balsamu i probówek). Cały proces wymaga od eksperymentatora poświęcenia dużej ilości energii, siły fizycznej i czasu, aby zakończyć zadanie polegające na usunięciu pozostałości. Jednocześnie ta metoda czyszczenia nie jest w stanie przewidzieć zużycia zasobów energii wodnej. W procesie mycia ręcznego ważne dane wskaźnikowe, takie jak temperatura, przewodność i wartość pH, są jeszcze trudniejsze do uzyskania naukowej i skutecznej kontroli, rejestracji i statystyk. Końcowy efekt czyszczenia wyrobów szklanych często nie jest w stanie spełnić wymagań czystości eksperymentu.

Metoda 2: Czyszczenie ultradźwiękowe

Czyszczenie ultradźwiękowe dotyczy małych naczyń szklanych (nie narzędzi pomiarowych), takich jak fiolki do HPLC. Ponieważ tego rodzaju wyroby szklane są niewygodne w czyszczeniu pędzlem lub wypełnione płynem, stosuje się czyszczenie ultradźwiękowe. Przed myciem ultradźwiękowym należy zgrubnie umyć wodą substancje rozpuszczalne w wodzie, część substancji nierozpuszczalnych oraz pył w naczyniu szklanym, a następnie wstrzyknąć detergent w odpowiednim stężeniu, mycie ultradźwiękowe należy stosować przez 10-30 minut, płyn myjący należy umyć wodą, a następnie oczyścić wodą ultradźwiękową 2 do 3 razy. Wiele etapów tego procesu wymaga operacji ręcznych.

Należy podkreślić, że jeśli czyszczenie ultradźwiękowe nie będzie odpowiednio kontrolowane, istnieje duża szansa na spowodowanie pęknięć i uszkodzeń czyszczonego szklanego pojemnika.

Metoda 3: Automatyczna myjka do szkła

Automatyczna maszyna czyszcząca wykorzystuje inteligentne sterowanie mikrokomputerem, nadaje się do dokładnego czyszczenia różnych wyrobów szklanych, obsługuje różnorodne czyszczenie wsadowe, a proces czyszczenia jest ustandaryzowany i można go kopiować oraz śledzić dane. Automatyczna myjka do butelek nie tylko uwalnia badaczy od skomplikowanej pracy ręcznej związanej z czyszczeniem naczyń szklanych i ukrytych zagrożeń bezpieczeństwa, ale także pozwala skupić się na bardziej wartościowych zadaniach w zakresie badań naukowych. ponieważ oszczędza wodę, energię elektryczną i jest bardziej ekologiczna. Ochrona środowiska od dawna przynosi korzyści ekonomiczne całemu laboratorium. Co więcej, zastosowanie w pełni automatycznej myjki do butelek bardziej sprzyja kompleksowemu poziomowi laboratorium w celu uzyskania certyfikatu i specyfikacji GMP\FDA, co jest korzystne dla rozwoju laboratorium. Krótko mówiąc, automatyczna myjka do butelek wyraźnie unika ingerencji subiektywnych błędów, dzięki czemu wyniki czyszczenia są dokładne i jednolite, a czystość naczyń po czyszczeniu staje się doskonalsza i idealna!